22 June 2010

000622 Stroobos en Gerkesklooster























memento mori...










[#1541] 10:30 De vraag op de cachepagina "weet jij waar Baardmees werkt?" kan ik sinds vanochtend met een volmondig 'ja!" beantwoorden want terwijl ik met de cache in handen stond kwam deze zeer sympathieke cache-collega me even de hand schudden. Gezien zijn pikzwarte handen werd het meteen duidelijk dat Baardmees zich niet met een kantoorbaan bezighoudt. We hadden elkaar al 'es eerder ontmoet, onder een ouwe brug in Duitsland nota bene, en het werd een hartelijk weerzien. Ik heb 'm uitgebreid gecomplimenteerd met de zeer chique verpakking van deze cache en wie 'm al gevonden heeft zal beamen dat het een terecht compliment is. Baardmees moest weer aan het werk; we namen afscheid en ik heb in de directe omgeving nog even m'n ogen uitgekeken naar de diverse soorten bedrijvigheid hier. Bovendien was het onder een stralend zonnetje bijzonder goed toeven daar aan de waterkant. Heb vroeger halverwege de aanrijroute nog wel 'es zitten te vissen, maar dan hebben we het over heel, heel lang geleden. Altijd weer leuk die caches van die Foeliebarren & Baardmezen!


[#1542] 11:00 Dankzij de achtergrondinformatie op de cachepagina is me nu ook eindelijk de herkomst van de naam Gaarkeuken onthuld; typisch zo'n gevalletje van je vraagt het je al jaren af maar vergeet 't telkens even op te zoeken. Vanochtend zat ik met een duf hoofd en een grote bak koffie voor m'n neus naar deze snert-puzzel te staren en alhoewel het inmiddels al flink is gaan zomeren, kreeg ik zowaar trek in een flink bord erwtensoep; de opgesomde ingrediënten deden me beslist watertanden. Ik hoopte dat de lokale herbergier nog wat op het fornuis had staan pruttelen; op grond van het verhaal had hij van de twaalf liter snert immers slechts drie koppen soep verkocht. Ik spoedde mij derhalve naar Gaarkeuken waar de herberg inmiddels helaas opgeheven bleek. De lokale brugwachter leek me wel een Oranje-voetbalfan; in zijn betrekkelijk kleine werkruimte hingen vele tientallen oranje ballonnen tegen het plafond; geen millimeter bleef er onbedekt. Zelfs van de obligate blootkalender aan de muur was vrijwel niets meer te zien. Gelukkig bespeelde hij geen vuvuzela zodat ik in betrekkelijke rust op zoek kon naar de cache. Die bleek even listig als lastig verstopt te zijn en alhoewel ik deze verstoptechniek uiteraard al veel vaker ben tegengekomen keek ik er aanvankelijk toch finaal overheen. Je verwacht 't niet in Gaarkeuken... Vlak in de buurt stond een brandnetel die vrijwel even lang (1.93 meter) was als Vagebond en zo'n speling der natuur had ik nog niet eerder gezien. Kortom: het was al met al een leerzame ochtend en tevreden ging ik op pad naar m'n voorgenomen wandeling door Gerkesklooster/Stroobos. Ik vermoed dat die brugwachter daar ook woont want ik heb zelden of nooit zoveel oranje bij elkaar gezien als daar.

[#1543] 13:00 Op de kop af twee uur heb ik besteed aan deze multi; niet omdat 'ie zo lang of zo lastig was, maar puur omdat ik onderweg onwijs liep te genieten. De beide dorpjes kende ik alleen van er veel te snel per auto bijlangs stuiven, maar sinds vandaag kan ik met een gerust hart beweren dat ik Gerkesklooster en Stroobos nu eindelijk echt heb 'gedaan'.

De rust en de stilte waren er oorverdovend en dankzij de achtergrondinformatie van de cachepagina en de informatieve opmerkingen bij de vragen heb ik onderweg nog flink wat opgestoken ook. Op m'n dooie akkertje kuierde ik in het NNO-NND tempo ('net niet omvallen, net niet doorlopen') langs de met zorg uitgestippelde route.

De omstandigheden waren ook al ideaal: een aangename temperatuur en een lekker zonnetje hebben me de hele reis begeleid en dan ziet de wereld er natuurlijk sowieso al een stuk aantrekkelijker uit. Onderweg heb ik me wezenloos gefotografeerd want het ene plekje was nog fraaier dan het andere. Dat gold in mindere mate voor het nieuwbouw gedeelte, maar vlak daarna stonden er wel weer een hele fraaie kerk en een vroegere brouwerij te wachten waarvan de geur van verschaald bier weliswaar niet meer waarneembaar, maar toch met het grootste gemak van de wereld voorstelbaar was.

Ik heb er geruime tijd op een bankje doorgebracht, kijkend naar de kerk, de paarden en de begraafplaats met het 'memento mori' thema in het hekwerk. Evenals RvU (@16 juni) heb ik bij deze opdracht een telfout gemaakt en kwam ik daarna terecht op een locatie die weliswaar fraai, maar allesbehalve de bedoeling was. Een vriendelijke en zeer behulpzame veeboer schoot wel even in de lach toen hij hoorde dat ik op zoek was naar een monument en verzekerde me dat ik precies - en een flink stuk - de verkeerde kant was opgelopen. Hij vertelde me waar ik het monument wél zou kunnen vinden en we namen hartelijk afscheid.

In plaats van direct naar het monument te gaan, ben ik eerst weer terug naar de kerk gewandeld om m'n telwerk over te doen zodat ik voor de latere eindberekening ook over de juiste waarde van H kon beschikken. Ter plaatse begreep ik werkelijk niet hoe ik deze simpele opdracht in eerste instantie had weten te verprutsen; laten we maar zeggen dat het een gave is...

Via een vanwege rioleringswerkzaamheden minder fraai stukje kwam ik terecht bij het monument en uiteindelijk bij de goed gevulde cache. Het zal inmiddels duidelijk zijn dat ik zeer van deze route heb genoten. Behalve de kerk waren de locaties bij het 'heeghout' en het fietspad tussen de wilgen door voor mij het mooist en bij Flaphoek kreeg ik bijzonder veel respect voor de manier waarop er hier (en op diverse andere locaties - zo leerde ik daar) met vogels wordt omgesprongen.

Na afloop hoopte ik op een heerlijke lunch maar het horeca-aanbod is hier helaas minimaal; de enige herberg was tot mijn spijt gesloten en het uitnodigende, zonovergoten terras lag er derhalve verlaten bij. Hetgeen meteen het enige minpuntje van deze middag was. Duo Cothe: een aantal van jullie mysterycaches zijn voor mij helaas onoplosbaar maar met deze Wigerathorp heb je me een paar geweldige uren bezorgd.

Dank&dag,
Vagebond

21 June 2010

100621 Aduard












het dorp kent een groot cocaïneprobleem...


















[#1539] 11:15 Niet in de kruin, niet in de oksel maar na lang, tevergeefs zoeken vond ik de micro uiteindelijk op de grond. Tussen de brandnetels, dat spreekt voor zich.
Hoe ik hier kwam vraagt u? Wel, ik deed vanochtend de wandeling Op Roemte 8 en besloot even van die route af te wijken om 'es te kijken wat 't Stort en deze cache te bieden hadden.

Nou, dat Stort lag er fraai bij; ze hebben met dat afgegraven zand beslist iets moois gecreëerd; menig vogeltje klapwiekte er vol blijdschap onder het zonnetje. Het bord gaf aan dat het hier "voor dier en mens goed verblijven is" en dat leek mij eigenlijk ook wel, al viel het me op dat het vrijwel nooit voorkomt dat dieren en mensen in deze volgorde genoemd worden. Daar heb ik vooralsnog geen oordeel over, maar het viel gewoon op. Vraag me af hoe lang men daar bij de Gemeente Zuidhorn over gediscussieerd heeft.

Om 11.15 uur heb ik het ieniemini-logrolletje getekend met VGBND en heb ik de cache verstopt op de plek die me - na het ontcijferen van de hint - het meest logisch leek. Heb er een stokje onder gestoken om verder afglijden te voorkomen en daarna het geheel afgedekt met een stukje boomschors. Daarna moest ik aan de andere kant van het kanaal zijn om mijn oorspronkelijke route te vervolgen. Helaas had ik geen opblaasbootje bij me en de kans op dichtvriezen was vandaag vrijwel nihil, dus ben ik netjes de twee kilometer omgelopen. Niks mis mee want het is hier aan beide kanten van het kanaal zonder meer prachtig.

Onderweg heb ik nog een tijdje staan praten met de trotse bezitter van een Drentse Patrijs (da's een hond); woefje was al achtmaal in de prijzen gevallen en daar was baasje volkomen terecht bijzonder trots op want het was ook beslist een snoepie (de hond, niet dat baasje). Veel meer valt er over deze cache eigenlijk niet te vertellen, dus ik beëindig m'n logje met het bedanken van Team Foeliebar voor een cache op deze fraaie locatie.

[#1540] 12.30 Ik heb vanochtend nog even in dubio gestaan of ik deze route op de fiets zou gaan doen maar besloot 'm toch per pedes Apostolorum af te leggen. Want het waaide nogal en van nature loop ik liever dan dat ik fiets. Bovendien heb je tijdens het wandelen toch wat sneller contact met andere mensen; het geocachen heeft me op die manier al veel leuke contacten opgeleverd.

Tegen half tien arriveerde ik vanochtend op de ruime parkeerplaats, dit tot grote schrik van een vrijend stelletje. Het was meteen duidelijk dat ze getrouwd waren, maar beslist niet met elkaar want ze waren met twee aparte auto's ten tonele verschenen.

Na ruim acht jaar geocachen krijgt Vagebond van het zoveelste vrijende stelletje beslist geen blosjes meer op de wangen en hen vrolijk groetend toog ik op pad voor deze Ruimtewandeling. Nou, ruimte was er hier vandaag plenty en ik ben de eerste twee uur van de wandeling zelfs geen mens tegen gekomen. Wel kippen, koeien, paarden & een lelijke eend. Door een weiland zag ik twee hazen eindeloos lang rondrennen waarmee duidelijk werd dat Tanda er alles aan had gedaan om de wandelaar onderweg voldoende attracties voor te schotelen.

Heeft heeft beslist z'n charme, zo'n lange ochtendwandeling door dit weidse landschap en ik vermaakte me dan ook opperbest. Mooi dat het oude kerkje in de route is opgenomen; dat is de kleine omweg meer dan waard. De andere kerk, die van Harkema, had ik onlangs al 'es bewonderd dus die heb ik nu links (of eigenlijk rechts) laten liggen en ik ben doorgestapt richting Van Starkenborghkanaal.

Daar heb ik even een flinke omweg gemaakt om de cache Aduard 800 te bezoeken; die paar kilometer extra kon er best even bij want het was vanochtend heerlijk wandelweer: 14 à 15 graden, bewolkt met af en toe het zonnetje.

Op het gedeelte langs het kanaal kwam ik eigenlijk pas de eerste mensen tegen en al met de allereerste was het meteen raak: ik werd enthousiast besprongen door een heerlijke Beagle van negen maanden oud en met de eigenaresse van deze heerlijkheid heb ik bijna drie kwartier staan kletsen. Ze vroeg meteen of ik de hond van haar wilde overnemen want ze had 'm gekocht 'omdat 'ie zo mooi was' maar zich van tevoren niet verdiept in de gedragskenmerken van dit specifieke ras. Dat was natuurlijk *understatement alert* niet zo'n handige zet van deze overigens zeer vriendelijke dame, die nu in de praktijk merkte dat ze tegen allerlei probleempjes aanliep.
Dat had ze niet verwacht want ze vertelde dat ze in de bioscoop een film had gezien waarin een Beagle de hoofdrol speelde '...en die luisterde zó goed! Ze was werkelijk oprecht teleurgesteld dat haar hondje zich niet net zo voorbeeldig gedroeg. Zucht...

Later tijdens het gesprek realiseerde ze zich pas dat filmhonden speciaal getrainde honden zijn en dat ze dus met haar jonge wondertje ook nog tot verrassende resultaten zou kunnen komen als ze er maar voldoende tijd, aandacht en liefde aan zou besteden.

Na een tijdje praten besloot ze er toch vol voor te gaan, samen met woefje een cursus te gaan volgen en een goed boek over het opvoeden van honden te kopen. Ik heb haar nog wat opvoedtips voor Beagles meegegeven en vriendelijk groetend namen we afscheid. Ben zeer benieuwd hoe het dit dynamische duo verder zal vergaan...

Daarover nog wat mijmerend arriveerde ik bij alweer het laatste waypoint waarna ik op zoek kon gaan naar de cache. Die bleek gemakkelijk te vinden en precies 3,5 uur na vertrek arriveerde ik weer op de parkeerplaats. Tot mijn niet geringe verbazing waren de twee tortelduifjes er nog steeds. Weet niet wat vermoeiender is: drie uur wandelen of drie uur zoenen, maar het was duidelijk dat we alle drie enorm hadden genoten deze ochtend.
TandA: andermaal bedankt voor wederom een hele mooie wandeling!

Dank&dag,
Vagebond