21 May 2010

100521 Heerenveen























HET KETTING
[1467] Er zijn van die dagen waarop niets lukt; dagen die dermate kansloos zijn dat je beter de hele dag in bed kunt blijven liggen. Vrijdag was voor mij zo'n dag. En het begon juist allemaal zo veelbelovend: onderweg naar Heerenveen bezocht ik een lekker bakkertje in Donkerbroek voor twee zakken met krentenbollen: ze bakken er daar hele lekkere en die zijn ideaal als mondvoorraad tijdens zo'n dag met multi's en fietstochten. De leuke verkoopster meldde blijmoedig dat de vrijdagaanbieding 'tweede zak krentenbollen voor de halve prijs' was en ik repliceerde gevat dat het dan vast & zeker mijn 'lucky day' was en ik nu spontaan overwoog om ook nog ergens een kraslot te gaan kopen. Dat had ik beter niet hardop kunnen uitspreken en het is maar goed dat ik dat niet gedaan heb want vanaf dat moment was het gebeurd met m'n geluk. De cachedag begon met deze *kuch* 'korte multi' die ik als opwarmertje voor het zwaardere werk beschouwde. Vol goede moed begon ik aan de eerste opdracht: het tellen van de planken op de brug. Nu had ik net enkele dagen hiervoor de kraker Stapeltellen (ook een Haxepaxe productie) afgerond en ik vroeg me op die brug dan ook ernstig af waarom Haxepaxe ons simpele cachers toch steeds zo zwaar aan het tellen meent te moeten zetten. Denken en tellen bleek slecht te combineren, dus ik kon overnieuw beginnen. In opperste concentratie heb ik de planken andermaal geteld, ditmaal met een heel andere uitkomst, dat viel natuurlijk te verwachten. De derde telronde gaf eindelijk een overeenkomstige uitslag en vanaf dat moment kon ik me even relaxed onderdompelen in de wonderschone mini-wereld achter deze brug. Want dat het een daalders mooie locatie is, dat zal niemand me betwisten. Uiteraard blijkt er dan ook nog een geluksvogel te zijn die op het mooiste plekje een woning heeft staan; je moet maar boffen. De naam van het huis kon ik vlot noteren en vol vertrouwen wandelde ik naar de allerlaatste opdracht: iets over een blauw bord met letters en een getal. Simpeler kan niet, zou je denken. Wie het gebiedje hier kent weet dat het er nu niet bepaald dichtbegroeid met blauwe borden staat. Integendeel: je ziet er meer reigers, hazen en roodborsttapuiten dan blauwe borden. En toch heeft Vagebond het gepresteerd om alle informatie van een verkeerd bord te halen; een prestatie van formaat die voorlopig vast niet door iemand anders geëvenaard zal worden. En had het berekende eindcoördinaat nou maar halverwege Tokio gelegen, dan had ik wel nattigheid gevoeld. Maar het bracht me op enkele volstrekt logische plaatsen in dit gebiedje. Vanwege mogelijke verwarring met een cijfer en/of een getal had ik - naar ik dacht heel slim - wat variabelen genoteerd en dus flink wat mogelijke eindcoördinaten berekend. Allemaal volstrekt plausibel maar allemaal hartstikke fout. Na ruim anderhalf uur tevergeefs ploeteren waarbij me nog geen nano zou hebben kunnen ontgaan was ik volledig door al m'n mogelijkheden heen. Ik hees de witte vlag, boog m'n hoofd en gaf het op. Ben daarna rond Heerenveen wezen fietsen met het Feanster Fietsrondje (wederom van Haxepaxe); heb de tocht na zeven uur tegen de wind in trappen voltooid maar kon ook die eindcache niet vinden. Een hele dag zweten, ploeteren en zwoegen en dan toch met lege handen terug naar huis... zoals ik al zei: het was m'n dag niet. Begreep de volgende dag pas van de cachelegger dat ik hier naar een verkeerd blauw bord heb staan gluren en dat ik bij die fietstocht ergens een verkeerd cijfer had genoteerd. Vandaag heb ik, blozend van schaamte, het goede blauwe bord ontdekt en daarna was de cache supersnel gevonden. Het valt me zwaar om het toe te geven maar zelfs voor de beginnende cacher is deze mini-multi een aanrader van formaat want hij is eenvoudig, kort en je maakt en passant kennis met een bijzonder fraaie locatie. Ik zeg: doen!

Dank&dag,
Vagebond


LANGS DE IJSBANEN
Wie deze schitterende route per auto onderneemt, doet zichzelf ernstig tekort want er valt onderweg per fiets bijzonder veel te genieten: het met de neus in de wind opsnuiven van de heerlijke geuren van dit uitbundige voorjaar bijvoorbeeld. Of die van de versgebakken koek van Wieger. Talloze malen ben ik onderweg afgestapt voor een praatje met de lokale bevolking of om met leuke honden te spelen. Wat die gesprekjes betreft: begin in een willekeurig dorpje over 'ijsbanen' en er beginnen ogen te flonkeren en er worden eindeloze stromen verhalen verteld en strenge, 'echte' winters gememoreerd. Ik heb onderweg minstens zes of zeven van dit soort gesprekken gevoerd en heb dat als een heerlijke extra bonus ervaren bovenop deze toch al zo schitterende tocht. Echt een geweldig - en origineel - thema, die ijsbanen voor een multicache. Ik had de foto's slechts op postzegelformaat afgedrukt en had desondanks geen enkele moeite met het herkennen van de juiste afbeelding: als je op het nulpunt van het WP gaat staan kan het gewoon niet missen. Wat wel mis kon gaan ging ook mis: m'n gps ging kapot, maar dat had ik niet in de gaten zodat ik op foute locaties verkeerde gegevens heb genoteerd en vele, vele kilometers heb omgefietst. Uiteindelijk ben ik nog wel bij de Ecokathedraal beland (en heb ik de mini-multi daar ook gedaan) en wist ik het oude 'buiten' van de Koninklijke Familie nog te bereiken, maar daarna ging ik de mist in en moest ik terug naar Heerenveen. Vanochtend heb ik met m'n oude, reserve gps de tocht op de fiets voltooid en stond ik al om 9.40 uur met de cache in handen. Dit werkelijk schitterende fietsrondje is een aanrader van formaat voor iedereen die op een relaxte manier kennis wil maken met de wijde omgeving van Heerenveen; de route voert je langs de mooiste locaties en je komt ogen tekort om alles wat je onderweg wordt voorgeschoteld in je op te kunnen nemen. Ik zeg: doen!

Dank&dag,
Vagebond