10 June 2010

100610 Iberenplas
























[#1530] 15:15 Vanochtend had ik Zwibero aan de lijn voor wat assistentie bij een opdracht met gevarencirkels. Enthousiast geworden door haar mooie verhalen en de cachebeschrijving besloot ik de route ook te gaan lopen en Zwibero was zo sportief om me tijdens de hele route te vergezellen.

Het was drukkend warm toen we elkaar op de parkeerplaats troffen en in de plas - die volgens al m'n kaarten en plattegronden toch echt Iberenplas en geen Ieberenplas heet - waren al flink wat zwemmers aan het badderen. Daar hadden wij misschien ook wel zin aan, maar de plicht riep, de cache lonkte en tegen 13.30 uur gingen we op pad.

Al na vijf minuten waren we even doorweekt als de zwemmers in de plas en waren we al tientallen malen gestoken door enorme zwermen hongerige (of is het dorstige?) muggen. Zwibero was zo slim om zich onderweg af en toe in een lotion met flink veel DEET onder te dompelen zodat de muggen daarna eigenlijk alleen nog maar trek hadden in een slokje Vagebond.

Door af en toe allebei een sigaretje op te steken hebben we ze nog enigszins op afstand kunnen houden, maar enkele tientallen insecten bleken ernstig neusverkouden of droegen een gasmaskertje want die lieten zich helaas niet afschrikken. Dat is dan ook meteen het grootste nadeel van puzzels en rekensommen die je onderweg dient op te lossen: je staat dan vrij lang stil en bent een willoze prooi voor alles wat prikt, steekt, glibbert en zoemt.

Het gebied bleek vele malen groter, fraaier en afwisselender dan ik van tevoren had gedacht; de mooie, met veel zorg uitgestippelde route voert je langs diverse fraaie locaties. Doordat we gezellig aan het kletsen waren hebben we de dassenburcht helaas gemist en terwijl we zochten naar de kraters bij de fietsbrug kwam er een witte herder (met baasje) aangewandeld die vervolgens alle aandacht opeiste. Een pracht van een hond die, uiteraard, bijzonder veel gelijkenis vertoonde met Lady, m'n hond die tegenwoordig bij m'n ex woont. We besloten de kraters mooi te laten liggen en onder het luidkeelse gezang van de heikikkers (goeiendag wat kunnen die een herrie maken met hun kleine keeltjes!) wandelden we naar wp7, het punt waar Zwibero al enkele malen was blijven steken.

Adders hebben we niet gezien en van de beloofde attractie - het optreden van de geoorde fuut - was vanmiddag evenmin sprake. Tja, artiesten kunnen nu eenmaal grillig zijn, dat hebben wij eenvoudige stervelingen maar te accepteren. Vol verwachting begaven we ons naar de cachelocatie en daar deed Zwibero behendig een gouden greep en stond binnen drie tellen met de cache in handen. We hebben gezamenlijk het kloeke logboek ingevuld terwijl we werden overspoeld met hapgrage muggen en maakten ons daarna snel uit de voeten.

Kalmpjes - en zeer tevreden - wandelden we terug naar de parkeerplaats en stelden vast dat het een hele leuke middag was geweest: een mooie cache, een schitterende omgeving en de onderlinge samenwerking was eveneens vlekkeloos verlopen. Ik vond het een dijk van een cache die ik iedereen van harte kan aanbevelen, al lijkt 'ie me voor de allerprilste beginner wel een tikkeltje hoog gegrepen. Tegen alle anderen zeg ik: doen!

Dank&dag,
Vagebond