22 June 2010

000622 Stroobos en Gerkesklooster























memento mori...










[#1541] 10:30 De vraag op de cachepagina "weet jij waar Baardmees werkt?" kan ik sinds vanochtend met een volmondig 'ja!" beantwoorden want terwijl ik met de cache in handen stond kwam deze zeer sympathieke cache-collega me even de hand schudden. Gezien zijn pikzwarte handen werd het meteen duidelijk dat Baardmees zich niet met een kantoorbaan bezighoudt. We hadden elkaar al 'es eerder ontmoet, onder een ouwe brug in Duitsland nota bene, en het werd een hartelijk weerzien. Ik heb 'm uitgebreid gecomplimenteerd met de zeer chique verpakking van deze cache en wie 'm al gevonden heeft zal beamen dat het een terecht compliment is. Baardmees moest weer aan het werk; we namen afscheid en ik heb in de directe omgeving nog even m'n ogen uitgekeken naar de diverse soorten bedrijvigheid hier. Bovendien was het onder een stralend zonnetje bijzonder goed toeven daar aan de waterkant. Heb vroeger halverwege de aanrijroute nog wel 'es zitten te vissen, maar dan hebben we het over heel, heel lang geleden. Altijd weer leuk die caches van die Foeliebarren & Baardmezen!


[#1542] 11:00 Dankzij de achtergrondinformatie op de cachepagina is me nu ook eindelijk de herkomst van de naam Gaarkeuken onthuld; typisch zo'n gevalletje van je vraagt het je al jaren af maar vergeet 't telkens even op te zoeken. Vanochtend zat ik met een duf hoofd en een grote bak koffie voor m'n neus naar deze snert-puzzel te staren en alhoewel het inmiddels al flink is gaan zomeren, kreeg ik zowaar trek in een flink bord erwtensoep; de opgesomde ingrediënten deden me beslist watertanden. Ik hoopte dat de lokale herbergier nog wat op het fornuis had staan pruttelen; op grond van het verhaal had hij van de twaalf liter snert immers slechts drie koppen soep verkocht. Ik spoedde mij derhalve naar Gaarkeuken waar de herberg inmiddels helaas opgeheven bleek. De lokale brugwachter leek me wel een Oranje-voetbalfan; in zijn betrekkelijk kleine werkruimte hingen vele tientallen oranje ballonnen tegen het plafond; geen millimeter bleef er onbedekt. Zelfs van de obligate blootkalender aan de muur was vrijwel niets meer te zien. Gelukkig bespeelde hij geen vuvuzela zodat ik in betrekkelijke rust op zoek kon naar de cache. Die bleek even listig als lastig verstopt te zijn en alhoewel ik deze verstoptechniek uiteraard al veel vaker ben tegengekomen keek ik er aanvankelijk toch finaal overheen. Je verwacht 't niet in Gaarkeuken... Vlak in de buurt stond een brandnetel die vrijwel even lang (1.93 meter) was als Vagebond en zo'n speling der natuur had ik nog niet eerder gezien. Kortom: het was al met al een leerzame ochtend en tevreden ging ik op pad naar m'n voorgenomen wandeling door Gerkesklooster/Stroobos. Ik vermoed dat die brugwachter daar ook woont want ik heb zelden of nooit zoveel oranje bij elkaar gezien als daar.

[#1543] 13:00 Op de kop af twee uur heb ik besteed aan deze multi; niet omdat 'ie zo lang of zo lastig was, maar puur omdat ik onderweg onwijs liep te genieten. De beide dorpjes kende ik alleen van er veel te snel per auto bijlangs stuiven, maar sinds vandaag kan ik met een gerust hart beweren dat ik Gerkesklooster en Stroobos nu eindelijk echt heb 'gedaan'.

De rust en de stilte waren er oorverdovend en dankzij de achtergrondinformatie van de cachepagina en de informatieve opmerkingen bij de vragen heb ik onderweg nog flink wat opgestoken ook. Op m'n dooie akkertje kuierde ik in het NNO-NND tempo ('net niet omvallen, net niet doorlopen') langs de met zorg uitgestippelde route.

De omstandigheden waren ook al ideaal: een aangename temperatuur en een lekker zonnetje hebben me de hele reis begeleid en dan ziet de wereld er natuurlijk sowieso al een stuk aantrekkelijker uit. Onderweg heb ik me wezenloos gefotografeerd want het ene plekje was nog fraaier dan het andere. Dat gold in mindere mate voor het nieuwbouw gedeelte, maar vlak daarna stonden er wel weer een hele fraaie kerk en een vroegere brouwerij te wachten waarvan de geur van verschaald bier weliswaar niet meer waarneembaar, maar toch met het grootste gemak van de wereld voorstelbaar was.

Ik heb er geruime tijd op een bankje doorgebracht, kijkend naar de kerk, de paarden en de begraafplaats met het 'memento mori' thema in het hekwerk. Evenals RvU (@16 juni) heb ik bij deze opdracht een telfout gemaakt en kwam ik daarna terecht op een locatie die weliswaar fraai, maar allesbehalve de bedoeling was. Een vriendelijke en zeer behulpzame veeboer schoot wel even in de lach toen hij hoorde dat ik op zoek was naar een monument en verzekerde me dat ik precies - en een flink stuk - de verkeerde kant was opgelopen. Hij vertelde me waar ik het monument wél zou kunnen vinden en we namen hartelijk afscheid.

In plaats van direct naar het monument te gaan, ben ik eerst weer terug naar de kerk gewandeld om m'n telwerk over te doen zodat ik voor de latere eindberekening ook over de juiste waarde van H kon beschikken. Ter plaatse begreep ik werkelijk niet hoe ik deze simpele opdracht in eerste instantie had weten te verprutsen; laten we maar zeggen dat het een gave is...

Via een vanwege rioleringswerkzaamheden minder fraai stukje kwam ik terecht bij het monument en uiteindelijk bij de goed gevulde cache. Het zal inmiddels duidelijk zijn dat ik zeer van deze route heb genoten. Behalve de kerk waren de locaties bij het 'heeghout' en het fietspad tussen de wilgen door voor mij het mooist en bij Flaphoek kreeg ik bijzonder veel respect voor de manier waarop er hier (en op diverse andere locaties - zo leerde ik daar) met vogels wordt omgesprongen.

Na afloop hoopte ik op een heerlijke lunch maar het horeca-aanbod is hier helaas minimaal; de enige herberg was tot mijn spijt gesloten en het uitnodigende, zonovergoten terras lag er derhalve verlaten bij. Hetgeen meteen het enige minpuntje van deze middag was. Duo Cothe: een aantal van jullie mysterycaches zijn voor mij helaas onoplosbaar maar met deze Wigerathorp heb je me een paar geweldige uren bezorgd.

Dank&dag,
Vagebond