10 April 2011

Hingsteveen, Esmeer, Tonckensbos en Mandefjildsterheide












Hingsteveen 28 maart 2011:

Ja, dit soort wandelingen zijn nou precies de reden waarom ik ooit (in 2002) met geocachen ben begonnen: lekker wandelen door een mooi gebied, duidelijke opdrachten en lekker een paar uur genieten. Het was voor m'n nieuwe Lady (die eigenlijk Laska heet) haar allereerste kennismaking met dit fenomeen en ook zij heeft onwijs genoten van deze wandeling. Dat kon zelfs Borzl, die we 's ochtend vroeg van een stationnetje hadden opgepikt niet versjteren toen hij halverwege de tocht met een Y-vormige tak een tamelijk ridicule poging deed om water onder de grond op te sporen. Tevergeefs uiteraard, dus is Laska daarna maar met die stok aan de haal gegaan. Onderweg zijn we nog enkele malen een klein stukje van de route afgeweken om ook enkele andere caches in deze omgeving te bezoeken, maar daarna pikten we het spoor steeds snel weer op. De stemming was uitstekend, wij lekker babbelen en woef leefde zich helemaal uit. Als vanzelf kwamen we uiteindelijk bij de cache uit en daar bleek dat we ruim drie uur over de wandeling hadden gedaan. Deze schitterende en uitstekend verzorgde multi is beslist een aanrader van formaat en is inmiddels aan m'n Favorieten toegevoegd. Tanuki San: hartstikke bedankt!

Log Borzl:
Vanmorgen vroeg opgestaan en een dagje cachen met Vagebond. Dus al om 7 uur met de trein richting Assen en vandaar met de auto met Laska & de Vagebond naar Hooghalen.
Toen we aankwamen was alles wit uitgeslagen van de nachtvorst, maar het zonnetje scheen. In het bos was het nog koud, maar langs de randen van de heide voel je de warmte van de zon al. Laska vermaakt zich met de stokken en wij wandel om kamp Westerbork, langs de "negerhut van oom Tom" richting de uitkijktoren. Als je de cache-omschrijving maar goed leest, gaat alles goed.
Maar wat is dat nu, de lucht betrekt en het zonnetje verdwijnt en dan is het best wel koud. We lopen langs een schotel van de sterrewacht, zoeken en hokje en stenen in het bos. En genieten van de wandeling. Zelfs als het even sputtert, blijft het mooi. Dan nog twee WP's en kunnen we op zoek naar de cache. Die wordt gelukkig snel gevonden, alleen Laska bekijkt hem wantrouwend en haalt dan haar neus op want er zit geen eten in.
Rest ons nog een stukje lopen terug naar de auto.

Het Esmeer 9 april 2011:
Vanochtend om half negen hebben we eerst Borzl opgehaald van het station Assen en een kwartiertje later konden we al beginnen met deze eerste multi van vandaag. Behalve de eerste vraag (er wordt gevraagd naar een getal daar waar dat 'cijfer' zou moeten zijn) zijn alle opdrachten onderweg lekker duidelijk zodat we onderweg alle gelegenheid hadden om van de schitterende omgeving te genieten. Het absolute hoogtepunt is wel het bankje bij het Esmeer: Lady (die eigenlijk Laska heet) badderde naar hartelust in het heldere water en Borzl en ik zaten met de zon op ons gezicht intens te genieten. Het is een plek waar je het liefst urenlang zou willen blijven zitten. Maar de plicht riep ons uiteindelijk weer terug in de realiteit en gezellig keuvelend wandelden we naar de cache die eenvoudig te vinden bleek. Terug op de parkeerplaats leek het of het ineens flink begon te waaien maar dat lag anders want het betrof de aankomst van de 2Windstreken met wie we nog even kort hebben gesproken. Behalve de zeer fraaie wereld hier heeft ook het Herinneringsbos veel indruk gemaakt; de diverse bordjes bij de jonge aanplant vertellen allemaal iets bijzonders en er gaat en wereld aan herinneringen achter schuil. Wie dat tot zich laat doordringen beleeft aan deze cachewandeling beslist iets extra's. Geomonden: zeer bedankt voor een cache in deze omgeving; ik woon er vlakbij en ga hier zeker nog veel vaker met Lady aan de wandel. Als dank heb ik m'n TB DutchDomino 2-0 achtergelaten.

Tonckensbos 9 april 2011:
M'n huis staat slechts vier autominuten verderop en toch kom ik hier nooit; vandaag bleek dat dit zeer ten onrechte is want het is hier prachtig. Vooral de wandeling over het 'dijkje' en de omgeving van het Jan van Leursbankje hebben me zeer kunnen bekoren. Ook Lady (die eigenlijk Laska heet) vond het er prachtig en ik zal hier beslist 'es vaker met haar gaan wandelen. Voordat we met de wandeling begonnen hadden we eerst Borzl opgepikt bij het station in Assen en zijn gezelschap was aangenaam als altijd. Bovendien heeft hij een enorme kennis van de natuur en heb ik onderweg onder meer geleerd hoe een magnolia eruit ziet, hoe een lijsterbes te herkennen valt, wat het verschil is tussen ster- en veenmos en hoe Amerikaans onkruid hier ooit terechtgekomen is. De route zit uitstekend in elkaar en de duidelijke vragen van CityLady leiden nergens tot problemen. Kortom: deze route is een aanrader! Als dank heb ik m'n TB DutchDomino 3-1 achtergelaten.

De Schat van Boer Bart (Een-West) 9 april 2011:
We hebben zeer genoten van deze bijzonder leuk en inventief uitgevoerde cache. Voor kinderen mag hij leuk & leerzaam zijn maar dat is 'ie voor volwassenen beslist ook, dat bleek onder andere bij WP3 waar we de vraag volkomen fout beantwoord bleken te hebben. En we leerden nog enkele andere dingen over het boerenleven die ons tot vandaag onbekend waren. Mooi gebiedje dat ik al een beetje kende omdat ik er lang geleden al 'es een cache had verstopt. Jammer dat we aanvankelijk af en toe bijkans van de sokken werden gereden door jeugd op crossbrommers, maar nadat Lady (Laska) enkele malen haar imposante, parelwitte tanden had laten en zelfs eenmaal tot een achtervolging was overgegaan waarbij bleek dat ze stukken sneller was dan die gemotoriseerde crossers, daalde de rust in het gebied snel terug. Mooi gedaan, Els! Ik heb een DutchDomino TB achtergelaten. Na afloop aten we een meegebracht broodje kaas en gingen op weg naar het hoogtepunt van deze dag: de Mandefjildsterheide.

De Mandefjildsterheide 9 april 2011:
Na 's ochtends vroeg Borzl opgepikt te hebben vanaf station Assen en de spieren eerst wat losgewandeld te hebben bij enkele andere multi's waarbij we onder andere de Schat van Boer Bart (ook een DrentsElsje productie) in de zon hebben gehouden werd het tijd voor het hoogtepunt van deze zonovergoten zaterdag: de Mandefjildsterheide. Het gebied was me niet geheel onbekend want ik was er jaren terug eens ernstig verdwaald toen ik er, zonder gps, een gekleurde paaltjesroute wilde wandelen en pas na vele uren in de snel intredende avondschemering vrijwel uitgeput de auto terug wist te vinden. Dat zou me vandaag niet gebeuren want ik had ditmaal zowel m'n nieuwe Lady (die eigenlijk Laska heet) als Borzl meegenomen. B. had een enorme zak met hondenversnaperingen meegebracht en kocht daarmee onderweg voortdurend de aandacht en vriendschap van mijn Spaanse Schone. Die daarna de hele avond nogal winderig was zodat ik thuis de ramen nog even flink tegen elkaar open diende te zetten. Fijn, bedankt maar weer, B.! De stemming was onderweg uitstekend en tot onze verbazing waren er in dit schitterende gebied nauwelijks andere wandelaars op deze uitzonderlijk fraaie dag. Toch kwamen we halverwege twee dames tegen voor wie ik galant het poortje van een hek openhield en ze joviaal toeriep 'dames, ga uw gang'. Ik verwachtte een hartelijke groet terug maar kreeg in plaats daarvan een zeer donkere blik toegeworpen van de achterste dame die meteen met grote passen wegbeende. Pas toen realiseerde ik me dat het een man was... Borzl had er veel plezier om en ikzelf eigenlijk ook wel, maar een tikkie gênant was het natuurlijk wel. Van de uitzonderlijk fraaie route hebben we zeer genoten en Laska badderde af en toe enthousiast in de diverse waterpartijen. Hoe het zo gekomen is weten we achteraf nog steeds niet, maar toen we uiteindelijk bij WP15 waren aanbeland bleek dat we WP10 helemaal nooit bezocht hadden. Ja, we zijn er uiteraard wel langsgekomen, maar hebben daar verzuimd om naar de informatie te zoeken. Dus maar even op een boomstronkje gaan zitten puzzelen waardoor er al snel een plausibel eindcoördinaat uit de bus kwam rollen. Als B. hier geen invoerfout zou hebben gemaakt dan hadden we al snel met de cache in handen kunnen staan, maar nee hoor, we kwamen uit op een plek met vooral veel prikstruiken en bijster weinig caches. Die uitspraak van Cruijff dat 'ieder nadeel ook z'n voordeel hep' deed onmiddellijk opgeld want we kwamen dat echtpaar weer tegen zodat ik de kans kreeg - en greep - om uitgebreid m'n excuses te maken voor m'n blunder van een uur eerder. De man vatte het gelukkig sportief op; hij waardeerde en accepteerde m'n verontschuldigingen met een brede glimlach. Inmiddels had B. de gps (eindelijk) goed ingesteld en konden we op weg naar de cache die zich toen snel liet vinden. Multicaches als deze zijn de reden waarom ik ooit (in 2002) met geocachen ben begonnen en het nog steeds doe: lekker een paar uur dwalen door een schitterend gebied op basis van een degelijk uitgezette route die geen enkele irritatie oproept maar je juist in staat stelt om de omgeving in optima forma 'te beleven'. Dat is dan ook precies wat we hier hebben gedaan. Deze multi is beslist een aanrader van formaat voor iedere geocacher, beginner zowel als gevorderde. Als dank heb ik een van m'n felbegeerde DutchDomino TB's achtergelaten. DrentsElsje: zeer bedankt voor alweer zo'n machtig mooie cache!

All photo's at this page © by Borzl.